Jarząb szwedzki obw. 10-12

Opis:

Jarząb szwedzki to średniej wielkości drzewo o wzniesionym pokroju i szerokiej, regularnej koronie. Liście eliptyczne lub odwrotnie jajowate, z wierzchu ciemnozielone, od spodu szaro filcowate. Kwiaty białe, zebrane w baldachogrona. Owoce pomarańczowoc...

Charakterystyka:

Jarząb szwedzki (Sorbus intermedia) to średniej wielkości drzewo o wzniesionym, lekko krzaczastym pokroju i szerokiej, regularnej koronie. Dorasta do 15–20 m wysokości, z szerokością korony od 5 do 7 m. Liście pojedyncze, eliptyczne lub odwrotnie jajowate, długości 6–10 cm, pierzastowrębne i piłkowane, z 5–8 parami nerwów. Wierzchnia strona liścia jest ciemnozielona, a dolna szaro, filcowato owłosiona. Kwiaty kremowobiałe, zebrane w baldachogrona o średnicy do 10 cm, kwitną w maju. Owoce prawie kuliste, pomarańczowoczerwone, średnicy do 13 mm, dojrzewają we wrześniu i październiku. Roślina miododajna, przyciągająca pszczoły i ptaki. Uprawiana w Polsce od końca XIX wieku, ceniona za atrakcyjny wygląd, szybki wzrost, małe wymagania glebowe i dużą mrozoodporność. Preferuje stanowiska słoneczne, jest tolerancyjna względem gleby, dobrze rośnie na różnych typach gleb oprócz gliniastych lub bagiennych. Odporna na suszę, mrozy, wiatry i zanieczyszczenie środowiska. Znosi nawet zasolenie gleby. Wymaga pełnego oświetlenia. Ozdobna ze względu na liście, regularną koronę, barwne owoce. Odporna na zarazę ogniową. W Polsce w stanie dzikim występuje tylko na Pomorzu, w lasach nad Bałtykiem, między Kołobrzegiem a Gdynią, i jest objęty ścisłą ochroną gatunkową. Jako drzewo ozdobne jest uprawiany w naszym kraju od końca XIX wieku. Popularny jako drzewo alejowe i uliczne, zwłaszcza w północnych i północno-wschodnich Niemczech oraz w zachodniej Polsce.