Dąb szypułkowy poj. obw. 180-250

Opis:

Potężne drzewo o szerokiej, kopulastej koronie, osiągające do 40 m wysokości. Liście odwrotnie jajowate z 3–7 parami zaokrąglonych klap. Kwiaty wiatropylne, męskie w postaci zwisających kotków, żeńskie na długich szypułkach. Żołędzie dojrzewają w IX-X....

Charakterystyka:

Dąb szypułkowy (Quercus robur) to długowieczne drzewo liściaste z rodziny bukowatych (Fagaceae), występujące naturalnie w Europie oraz Azji Mniejszej. W Polsce jest gatunkiem pospolitym, szczególnie na obszarach nizinnych. Drzewo osiąga wysokość od 20 do 40 m, z szeroką, kopulastą koroną i grubym, ciemnoszarym pniem o głębokich spękaniach. Liście są odwrotnie jajowate, długości 5–15 cm, z 3–7 parami zaokrąglonych klap, z wyraźnymi uszkami. Kwiaty są rozdzielnopłciowe i wiatropylne; męskie zebrane w zwisające kotki, żeńskie na długich szypułkach. Żołędzie dojrzewają w IX-X, stanowiąc pokarm dla wielu ssaków i ptaków. Dąb szypułkowy preferuje gleby żyzne, świeże i wilgotne, występując w dąbrowach, borach mieszanych, lasach mieszanych, łęgach i grądach. Drewno dębowe jest cenione za twardość i trwałość, wykorzystywane w budownictwie, stolarstwie oraz produkcji beczek. Drzewo jest długowieczne, żyje ponad 700 lat, symbolizując siłę i długowieczność.